Sinds 2.687 jaar heeft een cataclysmische zonnevlam de aarde getroffen: wat de bomen onthullen

Ongeveer 2.687 jaar geleden werd onze planeet getroffen door een massieve zonnestorm waarvan de gevolgen onbekend blijven. Onderzoekers van de Universiteit van Arizona hebben de jaarringen van bomen, echte natuurlijke archieven, bestudeerd om extreme zonne-incidenten te traceren die Miyake-gebeurtenissen worden genoemd. Slechts zes van deze stormen zijn geïdentificeerd in 14.500 jaar, met potentieel desastreuze gevolgen voor onze moderne technologieën als zo’n storm zich vandaag de dag zou voordoen.

Een massieve zonnestorm heeft de aarde getroffen

Bijna 2.687 jaar geleden werd de aarde geraakt door een massieve zonnestorm van uitzonderlijke omvang, een fenomeen dat wetenschappers vandaag de dag verder proberen te begrijpen. Deze zonne-incidenten kunnen, vanwege hun intensiteit, aanzienlijke gevolgen hebben voor ons milieu en onze moderne technologieën. De archieven van deze storm zijn bewaard gebleven in het natuurlijke register van bomen, waardoor we een venster krijgen op het verre verleden van onze planeet.

Jaarringen van bomen als historische archieven

De jaarringen van bomen dienen als waardevolle archieven, die aanwijzingen bewaren over belangrijke milieu-incidenten door de eeuwen heen. Elke ring vertegenwoordigt een jaar van groei en kan daarom informatie onthullen over de klimatologische omstandigheden, de beschikbaarheid van voedingsstoffen en natuurrampen, waaronder zonnestormen. Dankzij deze archieven hebben onderzoekers een overzicht kunnen reconstrueren van de zonne-incidenten die onze geschiedenis hebben gekenmerkt.

Zon in “gevechtszone”: experts waarschuwen voor slechtere omstandigheden dan de maximale zonnevlekken

Analyse van belangrijke zonne-incidenten

Onderzoekers van de Universiteit van Arizona hebben gedetailleerde analyses van de jaarringen van bomen uitgevoerd om wat zij noemen “Miyake-gebeurtenissen” te identificeren, die extreme zonnestormen zijn. Dit soort incidenten is bijzonder zeldzaam, met slechts zes detecties over een periode van 14.500 jaar. De frequentie van deze gebeurtenissen benadrukt het belang van het begrijpen van de potentiële impact van dergelijke stormen op onze planeet en onze technologie.

Datering van recente gebeurtenissen

De laatste bekende Miyake-gebeurtenis dateert uit het jaar 775 n.Chr., terwijl een oudere gebeurtenis uit het jaar 660 v.Chr. recentelijk is gedateerd tussen 664 en 663 v.Chr.. Deze datering maakt het mogelijk conclusies te trekken over de frequentie en evolutie van zonne-incidenten door de eeuwen heen, evenals hun effecten op onze omgeving.

Karakterisering van Miyake-gebeurtenissen

Miyake-gebeurtenissen worden gekenmerkt door een significante toename van radioactieve koolstof isotopen, met name koolstof-14, dat zich ophoopt in de ringen van bomen. Deze toename is het resultaat van de impact van kosmische straling op de stikstof in de atmosfeer, een proces dat vooral plaatsvindt tijdens intense zonnestormen. Bomen absorberen koolstof-14 via fotosynthese, waardoor zij deze gegevens integreren in hun groei, zodat onderzoekers de groei van bomen kunnen analyseren in parallel met de geschiedenis van zonnestormen.

Relatie met ijskernen

Wetenschappers leggen een link tussen de gegevens die verzameld zijn in de jaarringen van bomen en die van perfecte ijskernen, die ook informatie bevatten over koolstofisotopen. Deze vergelijking biedt een nog completer beeld van de impact van zonnestormen op ons klimaat door de eeuwen heen. In feite stellen ijskernen, die zijn genomen uit polaire gebieden, ons in staat om de variaties in samenstelling van de atmosfeer in de loop van de tijd te analyseren, wat de interpretatie van de gebeurtenissen die in de jaarringen van bomen zijn ontdekt, ondersteunt.

Potentiële gevolgen van zonnestormen vandaag

Als een gebeurtenis vergelijkbaar met die uit het verleden zich vandaag zou voordoen, zouden de gevolgen rampzalig kunnen zijn voor onze hypergeconnecteerde wereld. Moderne communicatietechnologieën, die afhankelijk zijn van satellieten en elektriciteitsnetwerken, zouden ernstig worden getroffen. Een dergelijk fenomeen zou kunnen leiden tot grootschalige communicatiestoringen, evenals aanzienlijke schade aan de elektriciteitsnetwerken, waardoor hele regio’s in het duister zouden kunnen worden gedompeld en het dagelijkse leven ernstig verstoord zou worden.